Powinniśmy uczyć programowania już w szkole podstawowej – z tym pewnie wiele osób się zgodzi. Odpowiednie programowanie jest dostępne w internecie na jedno kliknięcie. Nie można więc chyba akceptować argumentacji, że szkoła nie posiada odpowiedniego narzędzia, w którym mogłaby prowadzić zajęcia z uczniami. Co wybrać? Logo, Scratch, Python…a może coś zupełnie innego?

Rozwój licznych innowacji w dziedzinie kształcenia, takich jak urządzenia osobiste, granularne i rozproszone aplikacje, usługi i zasoby, wymagają od osoby uczącej się wypracowania własnych strategii zarządzania różnymi nurtami informacji i narzędziami wspierającymi kształcenie.

Ciągle zastanawiam się, jak sprawić, żeby moi uczniowie czytali lektury. Nie czytają, trzeba spojrzeć prawdzie w oczy. Znają treść ze streszczeń, opracowań, tak licznych w Internecie. A ja się uparłam, żeby zaglądali do książek. Czasami mi się to udaje, tak jak ostatnio przy omawianiu „Wesela” Wyspiańskiego.

Przez ostatnie trzy miesiące uczestniczyłem w pilotażowej edycji Mistrzów Kodowania. W ubiegły poniedziałek, w Centrum Nauki Kopernik, odbyło się uroczyste podsumowanie programu. Udział w przedsięwzięciu w naturalny sposób uruchomił szereg refleksji dotyczących edukacji. Podzielę się nimi wierząc, że mogą być one wartościowe dla osób związanych ze szkolną rzeczywistością.

Wczoraj w Centrum Nauki Kopernik odbył się Festiwal Projektów Mistrzów Kodowania – zakończenie pilotażowej edycji projektu edukacyjnego, którego celem jest popularyzowanie nauki programowania w polskich szkołach. Program „Mistrzowie Kodowania” skierowany jest do uczniów klas IV-VI szkół podstawowych.

W sierpniu 2012 r., w cztery miesiące od uruchomienia swej działalności, Coursera – jeden z dostawców masowych otwartych kursów on-line (ang. Massive Open Online Course, MOOC) szybko umacniający swą pozycję w sieci, zarejestrowała milion użytkowników z prawie 200 krajów. W grudniu 2013 r tych użytkowników było już 5,8 mln.