Entuzjazm to pierwsze słowo, którym mógłbym podsumować konferencję "INSPIRACJE 2013 - Jak uczynić polską szkołę jeszcze lepszą?". Mam wrażenie, że dobry nastrój i twórcza, otwarta atmosfera udzieliły się wszystkim. Gościom, prelegentom, słuchaczom, organizatorom.

Pani Minister Kudrycka pochwaliła się po raz kolejny działaniami Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego w zakresie pobudzania innowacyjności Polaków. Gratuluję optymizmu i tych wszystkich ważnych inwestycji. Niestety, Pani Minister, nie jest taki pięknie, jak mogłoby się wydawać. Donoszę, że jest jedna instytucja, która rzuca kłody pod Pani przedsięwzięcia wspierające innowacje. Mieści się ona w Warszawie w Alei Szucha (i nie chodzi o MSZ)...

Przybyłem, zobaczyłem, przeżyłem. 2 Kongres Polskiej Edukacji - odhaczone. Jak na imprezę, która kosztowała około 2 milionów złotych (mam nadzieję, że to plotki...) niewiele po niej zostanie poza tonami papierowych publikacji naprodukowanych przez organizatorów. Zastanawiam się, po co było to spotkanie? Komu ono było potrzebne? Czy było warto przyjechać?

W Warszawie odbył się II Kongres Polskiej Edukacji, wydarzenie zbyt duże i złożone, aby o wszystkim napisać... Zainteresowała mnie sesja „Kształcenie nauczycieli – inwestycja w przyszłość edukacji“. Wybierając się na nią, chciałem przede wszystkim dowiedzieć się, jak uczelnie i wyspecjalizowane instytucje doskonalenia nauczycieli chcą kształcić (przygotowywać do zawodu?) przyszłe pokolenia Superbelfrów, czyli nauczycieli dobrze rozumiejących epokę i pokolenia, których uczą.

Przygotowanie uczniów do ciągłego uczenia się i podejmowania nowych wyzwań, kształcenie i rozwijanie kreatywności, innowacyjności, przedsiębiorczości oraz inicjatywności, to wyzwania, przed którymi stają nauczyciele realizujący nowoczesne projekty edukacyjne, nowe modele dydaktyki. To ci, którzy wyłamują się funkcjonującym stereotypom leniwych i wiecznie narzekających nauczycieli.

W swojej tak zwanej karierze zawodowej, czy raczej na drodze przystosowania naturalnego do zmiennych warunków pracy wypracowałem kilka ciekawych, jak się okazało po czasie, metod i narzędzi pracy edukacyjnej. Od początku mojej pracy w szkole starałem się sprostać wymogom jakie nakładali na mnie moi uczniowie, którzy będąc innym już pokoleniem sporą część swego życia spędzali w obcym dla mnie środowisku sieci Internet, i dla których codzienne obcowanie z mobilnymi urządzeniami telekomunikacyjnymi było i jest naturalnym zjawiskiem.