Na początku grudnia w Gazecie Wyborczej ukazał się esej Zygmunta Baumana zatytułowany Wielozadaniowi. Większość młodych osób korzystających z nowych technologii potrafi „rozpychać” czas. Przeciętnemu Brytyjczykowi udaje się wtłoczyć w 7 godzin realnego czasu 8 godzin i 48 minut konsumpcji mediów, pisze Bauman.

Dla wielu ludzi internet jest medium, bez którego nie wyobrażają sobie funkcjonowania; służy on zarówno do nauki, pracy, ale również zabawy, a co więcej, jego rola stale wzrasta. W środowiskach akademickich coraz większe znaczenie zaczyna nabierać naukowe opisywanie tak zwanego cyfrowego pokolenia (the digital generation), przez które rozumie się młode osoby będące z siecią za pan brat i mające do niej dostęp od najwcześniejszych lat swojego życia (Livingstone, 2003). Pokolenie digitalne ma stanowić o przyszłości elektronicznej pajęczyny. Sposób, w jaki młodzi ludzie ją wykorzystują, ma kształtować jej formę, a także skutkować ważkimi konsekwencjami dla młodzieży.

Instytut Badań Edukacyjnych zaprezentował nową edycję Raportu o stanie edukacji, która nosi tytuł „Kontynuacja przemian“. Znacznie mniej obszerny niż wydanie z 2010 r. - raport zawiera w zasadzie tylko jeden rozdział dotyczący aktualnych tendencji zmian - ale i tak może stanowić wartościowe źródło danych o polskiej edukacji.

Jeśli chcemy być bardziej produktywni, innowacyjni i konkurencyjni w skali międzynarodowej, zarówno jako kraj, jak i społeczeństwo, musimy mieć więcej kapitału moralnego (zachowań etycznych), kapitału społecznego (lojalności, zaufania, współpracy) i kapitału kreatywności (zdolności do kwestionowania tego, co jest i wymyślania nowego) – uważa Jan Szomburg, organizator Kongresu Obywatelskiego.

Jeżeli zapytamy pracodawców, jakie cechy charakteru powinien posiadać pracownik, to najczęściej wymieniają samodzielność, uczciwość, odpowiedzialność i systematyczność. Lista z pewnością nie jest pełna. Często pojawia się też postulat, żeby były to osoby kreatywne, przedsiębiorcze, proaktywne i spójne wewnętrznie.

Trudno o dyskusję merytoryczną nad komponentem badawczym w sytuacji, gdy nie ma żadnych programowych materiałów na temat tego przedsięwzięcia. Nie dziwią więc opinie Pana Krzysztofa Wojewodzica w jego relacji z posiedzenia Rady ds. Informatyzacji Edukacji – to obrona grupy wykonawców przez osobę, również zaangażowaną w realizacje tego samego projektu.