Co zrobić, aby przyciągnąć i skupić uwagę uczniów, bez podnoszenia głosu? Przede wszystkim uczniowie muszą wiedzieć, jakich zachowań oczekuje od nich nauczyciel, co rozumie pod pojęciem skupienia uwagi. Czy to oznacza brak rozmów, patrzenie na tablicę, a może notowanie w zeszycie?

Uczenie się języków obcych stanowi złożony proces układania i odpowiedniego przechowywania wiedzy. Ważną rolę w akwizycji pełnią nie tylko czynniki poznawcze, lecz także cechy osobowości czy temperamentu. Mit supremacji inteligencji nad pozostałymi zmiennymi psychologicznymi zdaje się być już dawno obalonym. Zatem, skoro wysoki poziom inteligencji rozumianej jako „zbiór możliwości służących do przystosowania się do środowiska”[1] nie jest jedynym predyktorem sukcesu w edukacji, to co o nim decyduje?

Jaka jest tajemnica prawdziwego uczenia? Kiedy udaje nam się naprawdę czegoś nauczyć, a kiedy uczymy się na pamięć, szybko, niedbale, za chwilę zapominając dlaczego w ogóle mieliśmy się tego nauczyć? Co sprawia, że chcemy się czegoś nauczyć i pamiętamy nauczone treści na długo, będąc w pełni świadomym czego i po co się uczyliśmy? Na te i inne niezwykle ważne – żeby nie powiedzieć najważniejsze – pytania dotyczące istoty głębokiego uczenia się znajdziecie Państwo odpowiedź w tej książce. Wg mnie pozycja obowiązkowa dla każdego nauczyciela, i nie tylko…

Co jest największą szkolną bzdurą zapisaną oficjalnie w Statutach szkolnych? Zakaz zakładania spodni przez dziewczynki? Określenie zasad podejmowania aktywności seksualnej w szkole lub poza nią? A może cenzura prewencyjna jakiejkolwiek wymiany informacji na terenie szkoły lub nawet... zakaz przychodzenia na zajęcia? To autentyczne przykłady zapisów, które pojawiają się w szkolnych statutach. Trwa internetowe głosowanie na najbardziej niedorzeczne szkolne zasady.

Kto zadaje pytania w klasie szkolnej? Przeważnie nauczyciel, ale dobrze byłoby, aby zadawali je również uczniowie – nauczycielowi i sobie nawzajem.

Transformacja przestrzeni szkoły powinna zaczynać się od zmiany w nastawieniu całej społeczności szkolnej i odpowiadać na potrzeby nauczycieli i uczniów związane z koncepcją pedagogiczną, jaka przyjęta została w szkole. Coraz więcej osób związanych z edukacją formalną zaczyna zdawać sobie sprawę z tego, że metody, jakie stosujemy w szkole oraz treści programowe muszą ulec zmianie, jeśli chcemy nadążyć za zmieniającym się światem. Musimy ponownie przeanalizować i wymyślić edukację – nauczanie i uczenie się – od nowa, na miarę XXI wieku.