Strona 1 z 2Żyjemy w świecie, który jest w coraz większym stopniu globalny. Ogólnoświatowa współzależność zwiększa się; nasze życie jest coraz bardziej splecione z życiem innych ludzi na całym świecie. Ale jednocześnie w tym świecie zwiększają się rozbieżności i nierówność. Globalne problemy i wyzwania – bieda, zrównoważony rozwój, pokój – wymagają rozwiązań ogólnoświatowych.
|
Edukacja globalna to edukacja, która otwiera oczy i umysły ludzi na rzeczywistość, uświadamia potrzebę stworzenia świata, w którym będzie więcej sprawiedliwości, równości i będą przestrzegane prawa człowieka (definicja przygotowana przez Centrum Północ-Południe przy Radzie Europy) |
Edukacja globalna jest bardzo ważną odpowiedzią na rzeczywistość życia w globalnym świecie. Jest to rodzaj edukacji niezbędny, który pomaga ludziom w nim żyć, czuć się za niego odpowiedzialnymi i wspólnie uczyć się jak zmieniać świat na lepsze.
Jest to zarazem pewien termin zbiorczy zawierający w sobie m.in.:
- edukację dla pokoju i zapobiegania konfliktom,
- edukację o prawach człowieka,
- edukację międzykulturową,
- edukację na temat zrównoważonego rozwoju
- a także edukację ekologiczną.
Jak widać, edukacja globalna obejmuje wiele tematów związanych ze zmianami społecznymi, lokalnymi i globalnymi, które podzielają słuszną perspektywę i oddanie na rzecz budowy sprawiedliwego świata. Ten rodzaj edukacji jest niezmiernie ważną metodą służącą zwiększeniu demokratycznego zaangażowania ludzi w szkołach, organizacjach młodzieżowych, związkach zawodowych oraz w innych sposobach, które ludzie wybierają, aby zorganizować się jako społeczeństwo obywatelskie.
Pociąga to za sobą te rodzaje edukacji dla zmian socjalnych, lokalnych i globalnych, które podzielają perspektywę sprawiedliwości i zaangażowanie w budowanie bardziej sprawiedliwego świata w kontekście globalizacji. Te rodzaje edukacji powstały w odpowiedzi na ogólnoświatowe wyzwania i są inne w różnych państwach. Dzięki powiązaniu ich ze sobą można dzielić się strategiami, doświadczeniami i w ten sposób może zwiększyć się pula dostępnych środków.
Dlaczego edukacja globalna?
W wielu krajach Europy – jak również na świecie – coraz więcej ludzi zaczyna zdawać sobie sprawę z potrzeby uwzględniania realiów globalnych w systemie edukacji – zarówno formalnej, jak i nieformalnej. Być wykształconym, w globalnym świecie, oznacza również mieć dostęp do dobrej jakości edukacji międzykulturowej. Jak zająć się coraz bardziej globalnym ujęciem kultury, ekonomii, społeczeństwa czy nawet systemów politycznych – lokalnych, narodowych, regionalnych czy światowych – są to zagadnienia, które nie mogą zostać pominięte w procesie edukacyjnym.
Ludzie coraz bardziej uświadamiają sobie, że kwestia rozwoju światowego, współzależności i solidarności musi zajmować odpowiednie miejsce w minimum programowym nauczania obywateli globalnych w społeczeństwie międzynarodowym. Tę świadomość mają nie tylko rządowe agencje rozwoju czy organizacje pozarządowe związane z rozwojem, które przejmują inicjatywę na tym polu, ale również ministerstwa edukacji (i inne ministerstwa), krajowe kuratoria oświaty, narodowi i regionalni kuratorzy, struktury wspierające nauczycieli, a także struktury młodzieżowe, związki zawodowe i ruchy feministyczne.
Co ma to wspólnego ze współpracą dla rozwoju?
Jest wiele sposobów na podniesienie świadomości ludzi odnośnie powiązań pomiędzy ludźmi, czy odnośnie problemów, przed którymi stoi świat i wspaniałej różnorodności świata. Można je osiągnąć poprzez dzielenie się i dostarczanie informacji, zaangażowanie w różne przedsięwzięcia, poprzez zachęcanie ludzi do wzięcia udziału w działaniach lobbystycznych oraz do zaangażowania się w politykę, również przez zachęcanie do włączenia się w pozyskiwanie funduszy (fundraising). Jednak aby osiągnąć decydujący trwały udział społeczeństwa, konieczne są edukacja i nauczanie.
Badania przeprowadzone w wielu krajach europejskich pokazały, że większość społeczeństwa jest zaniepokojona sprawami międzynarodowej współzależności i solidarności – takimi jak ubóstwo na świecie, zdrowie, AIDS, praca dzieci, uczciwa konkurencja. Co więcej, oczywiste jest, że w krajach, w których przeprowadzono badania, znaczna większość społeczeństwa wspiera wysiłki – takie jak współpraca dla rozwoju – aby doprowadzić do powstania bardziej sprawiedliwego i zrównoważonego świata. Jednak oczywisty jest również fakt, że podczas gdy wsparcie jest duże, wiedza społeczeństwa na temat kwestii przyczyn i skutków rozwoju świata pozostaje bardzo mała.
Rozbieżność pomiędzy dużym poparciem a małą wiedzą społeczeństwa może doprowadzić do tego, co jeden z ministrów współpracy ds. rozwoju nazwał ‘deficytem demokracji’. Zmniejszenie tej różnicy wymaga stworzenia strategii edukacyjnych i naukowych. Większa wiedza społeczeństwa i zwiększone zaangażowanie społeczne mogą zapewnić powstanie ‘satysfakcjonującego kręgu’.
Co ma to wspólnego z międzynarodową pomocą rozwojową Polski?
Polska, równocześnie z członkostwem w UE oraz zgodnie z długą i ponownie pojawiającą się tradycją postępowego międzynarodowego zaangażowania i Północno-Południowej solidarności, rozwija własny program międzynarodowej pomocy rozwojowej. Jest on wyrazem publicznego zainteresowania obywatelami rozwijającego się świata. Skupia on uwagę na kilku konkretnych krajach i na priorytetach sektorowych, które uwzględniają polskie silne strony i najnowsza historię. Ponadto w Polsce społeczne zaangażowanie w solidarność – zarówno tę lokalną, jak i globalną – cieszy się uznaniem w innych krajach; być może nie jest na wyrost stwierdzenie, że bycie Polakiem jest równoznaczne z oddaniem się dla solidarności.
Jest to zarazem pewien termin zbiorczy zawierający w sobie m.in.:
- edukację dla pokoju i zapobiegania konfliktom,
- edukację o prawach człowieka,
- edukację międzykulturową,
- edukację na temat zrównoważonego rozwoju
- a także edukację ekologiczną.
Jak widać, edukacja globalna obejmuje wiele tematów związanych ze zmianami społecznymi, lokalnymi i globalnymi, które podzielają słuszną perspektywę i oddanie na rzecz budowy sprawiedliwego świata. Ten rodzaj edukacji jest niezmiernie ważną metodą służącą zwiększeniu demokratycznego zaangażowania ludzi w szkołach, organizacjach młodzieżowych, związkach zawodowych oraz w innych sposobach, które ludzie wybierają, aby zorganizować się jako społeczeństwo obywatelskie.
Pociąga to za sobą te rodzaje edukacji dla zmian socjalnych, lokalnych i globalnych, które podzielają perspektywę sprawiedliwości i zaangażowanie w budowanie bardziej sprawiedliwego świata w kontekście globalizacji. Te rodzaje edukacji powstały w odpowiedzi na ogólnoświatowe wyzwania i są inne w różnych państwach. Dzięki powiązaniu ich ze sobą można dzielić się strategiami, doświadczeniami i w ten sposób może zwiększyć się pula dostępnych środków.
Dlaczego edukacja globalna?
W wielu krajach Europy – jak również na świecie – coraz więcej ludzi zaczyna zdawać sobie sprawę z potrzeby uwzględniania realiów globalnych w systemie edukacji – zarówno formalnej, jak i nieformalnej. Być wykształconym, w globalnym świecie, oznacza również mieć dostęp do dobrej jakości edukacji międzykulturowej. Jak zająć się coraz bardziej globalnym ujęciem kultury, ekonomii, społeczeństwa czy nawet systemów politycznych – lokalnych, narodowych, regionalnych czy światowych – są to zagadnienia, które nie mogą zostać pominięte w procesie edukacyjnym.
Ludzie coraz bardziej uświadamiają sobie, że kwestia rozwoju światowego, współzależności i solidarności musi zajmować odpowiednie miejsce w minimum programowym nauczania obywateli globalnych w społeczeństwie międzynarodowym. Tę świadomość mają nie tylko rządowe agencje rozwoju czy organizacje pozarządowe związane z rozwojem, które przejmują inicjatywę na tym polu, ale również ministerstwa edukacji (i inne ministerstwa), krajowe kuratoria oświaty, narodowi i regionalni kuratorzy, struktury wspierające nauczycieli, a także struktury młodzieżowe, związki zawodowe i ruchy feministyczne.
Co ma to wspólnego ze współpracą dla rozwoju?
Jest wiele sposobów na podniesienie świadomości ludzi odnośnie powiązań pomiędzy ludźmi, czy odnośnie problemów, przed którymi stoi świat i wspaniałej różnorodności świata. Można je osiągnąć poprzez dzielenie się i dostarczanie informacji, zaangażowanie w różne przedsięwzięcia, poprzez zachęcanie ludzi do wzięcia udziału w działaniach lobbystycznych oraz do zaangażowania się w politykę, również przez zachęcanie do włączenia się w pozyskiwanie funduszy (fundraising). Jednak aby osiągnąć decydujący trwały udział społeczeństwa, konieczne są edukacja i nauczanie.
Badania przeprowadzone w wielu krajach europejskich pokazały, że większość społeczeństwa jest zaniepokojona sprawami międzynarodowej współzależności i solidarności – takimi jak ubóstwo na świecie, zdrowie, AIDS, praca dzieci, uczciwa konkurencja. Co więcej, oczywiste jest, że w krajach, w których przeprowadzono badania, znaczna większość społeczeństwa wspiera wysiłki – takie jak współpraca dla rozwoju – aby doprowadzić do powstania bardziej sprawiedliwego i zrównoważonego świata. Jednak oczywisty jest również fakt, że podczas gdy wsparcie jest duże, wiedza społeczeństwa na temat kwestii przyczyn i skutków rozwoju świata pozostaje bardzo mała.
Rozbieżność pomiędzy dużym poparciem a małą wiedzą społeczeństwa może doprowadzić do tego, co jeden z ministrów współpracy ds. rozwoju nazwał ‘deficytem demokracji’. Zmniejszenie tej różnicy wymaga stworzenia strategii edukacyjnych i naukowych. Większa wiedza społeczeństwa i zwiększone zaangażowanie społeczne mogą zapewnić powstanie ‘satysfakcjonującego kręgu’.
Co ma to wspólnego z międzynarodową pomocą rozwojową Polski?
Polska, równocześnie z członkostwem w UE oraz zgodnie z długą i ponownie pojawiającą się tradycją postępowego międzynarodowego zaangażowania i Północno-Południowej solidarności, rozwija własny program międzynarodowej pomocy rozwojowej. Jest on wyrazem publicznego zainteresowania obywatelami rozwijającego się świata. Skupia on uwagę na kilku konkretnych krajach i na priorytetach sektorowych, które uwzględniają polskie silne strony i najnowsza historię. Ponadto w Polsce społeczne zaangażowanie w solidarność – zarówno tę lokalną, jak i globalną – cieszy się uznaniem w innych krajach; być może nie jest na wyrost stwierdzenie, że bycie Polakiem jest równoznaczne z oddaniem się dla solidarności.
