W Unii Europejskiej trwają negocjacje dotyczące Dyrektywy dotyczącej charakterystyki energetycznej budynków. Przyjęcie tego aktu prawnego może przyczynić się w nadchodzących dekadach do zaawansowanych prac renowacyjnych budynków publicznych i prywatnych. W Polsce można już znaleźć przykłady budynków użyteczności publicznej, takich jak szkoły i przedszkola, które są pionierami w zakresie efektywności energetycznej - dzięki zastosowaniu rozwiązań domu pasywnego. Być może kolejne budynki szkolne, które będziemy wkrótce budować w Polsce, będą już tańsze w eksploatacji, zdrowsze i zapewniające bardziej komfortowe warunki nauki dla uczniów.

Brak uciążliwej biurokracji, organ prowadzący wyręczający z zadań administracyjnych, a do tego czas i przestrzeń na to by skupić się na realizacji pomysłów na dobrą, atrakcyjną edukację? I to wszystko w publicznej oświacie? O tym, jak to możliwe opowiada Edyta Borowicz-Czuchryta. Superbelferka, która podjęła wyzwanie by takie przedszkole i szkoła podstawowa powstały w Lublinie.

Wśród licznych recept na lepszą przyszłość edukacji można odnaleźć pogląd, że należy uczniom pozostawić jak największą swobodę wyboru czasu, miejsca i tematu nauki. To w oczywisty sposób zderza się z praktyką działania tradycyjnej szkoły, gdzie takiego wyboru nie ma albo jest on bardzo ograniczony.

„Opowiedz mi jak się uczysz…” jest to przekaz, który stanowi zbiór obserwacji i wniosków, wypływających z rozmów wstępnych do Liceum Ogólnokształcącego FILOMATA w Gliwicach przeprowadzonych na przestrzeni ostatnich lat. Liceum to jest szkołą niepubliczną i nie figuruje w bazie szkół podczas rekrutacji elektronicznej dla absolwentów szkół podstawowych, więc w związku z tym wypracowało swój indywidualny system rekrutacji. Opiera się on przede wszystkim na dialogu, który ma miejsce już podczas I etapu rekrutacji przy rozmowie wstępnej, na którą zapraszani są kandydaci wraz z opiekunami (po uprzednim złożeniu karty kandydata). Czego możemy się dowiedzieć się z tej rozmowy na temat sposobów i metod uczenia się kandydatów?

Zmiany w klimacie i ich konsekwencje dla życia na Ziemi możemy obserwować niemal codziennie, nie tylko poprzez media, ale i coraz częściej własnymi zmysłami. Edukacja szkolna nie może pomijać tematów związanych z klimatem. Nauczanie o zmianie klimatu wymaga jednak podejścia multidyscyplinarnego, praktycznej edukacji opartej na nowoczesnych metodach i technikach aktywizujących uczniów oraz dających im umiejętności rozwiązywania rzeczywistych problemów naszego świata. Tu nie wystarczy tylko znajomość faktów - konieczna jest współpraca uczniów, kreatywne podejście i zdolność do szybkiego reagowania na zmiany. Potrzebne są też narzędzia do edukacji klimatycznej, które zapewnią z jednej strony podbudowę merytoryczną, a z drugiej praktyczne wskazówki, jak można działać na rzecz klimatu.

Często powtarzanym sloganem jest to, że szkoła jest od uczenia uczniów. Tak oczywiście jest, ale nie tylko. Szkoła stanowi dużą część życia uczniów, nauczycieli, a też opiekunów uczniów. Jeśli jest traktowana jedynie jako miejsce przekazywania i pobierania wiedzy, to nie jest właściwie wykorzystywana.