Wiele mówi się w oświacie na temat pracy domowej. Czy w ogóle ma być, czy i ewentualnie jaka, praca domowa jest korzystna dla procesu uczenia się. Przeczytałam krótki artykuł Cathy Vatterott w Teacher Magazine, w którym autorka (też książek na ten temat) wyraża pogląd, że zamiast eliminować pracę domową, warto ją tak planować, aby pomagała uczyć się wszystkim uczniom.

„Czy człowiek człowiekowi wilkiem czy bratem? – Czy egoizm, czy altruizm? – Czy można przeniknąć świat tajemniczy uczuć i prześwietlić liczbą?”

Dużo mówimy obecnie o wykorzystaniu błędów uczniowskich w nauczaniu. Tylko jak to praktycznie zrobić? Pokażę, jak można pracować z błędem, na przykładzie typowego błędu popełnianego przez uczniów w matematyce w zadaniu z algebry.

Minęły czasy, gdy rola nauczyciela ograniczała się jedynie do przekazywanie uczniom wiedzy. Obecnie pożądane jest, aby nauczyciel towarzyszył uczniowi w uczeniu się. Przejście na tę pozycję nie jest łatwe dla nauczyciela.

Jednym z czynników ogromnie wpływających na wydzielanie się dopaminy, a co za tym idzie na motywację, jest możliwość wyboru. Przenosi ona odpowiedzialność za uczenie się na uczniów i pomaga w podejmowaniu decyzji.

Nastolatki jednego dnia mogą doświadczać intensywnych i zupełnie przeciwstawnych uczuć: euforii i przygnębienia, poczucia przynależności do grupy rówieśniczej i poczucia wykluczenia z niej, entuzjazmu i zniechęcenia, brawury i lęku, wiary w siebie i zwątpienia we własne możliwości. Odczuwają silny stres, ponieważ brakuje im umiejętności potrzebnych do radzenia sobie z przytłaczającymi emocjami oraz nawiązywania satysfakcjonujących relacji.