Czy możemy uwolnić proces uczenia się? Czy edukacja i szkoła mogą się obyć bez nauczycieli? W wywiadzie udzielonym w czerwcu telewizji CBS Salman Khan, twórca i szef Khan Academy przyznał, że jest zaskoczony sukcesem swojej inicjatywy, z której korzysta już ponad 6 milionów osób tygodniowo, ale kontynuuje prace i stara się nie myśleć o spoczywaniu na laurach.

Podziwiam wielki entuzjazm i fascynację wielu ludzi igrzyskami Euro 2012 i piłką nożną. To są wielkie igrzyska, ale mnie to nie bierze. Nie jestem kibicem i nie jestem nauczycielem wf, ale w sporcie dostrzegam wielką moc. Dlaczego warto dbać o szkolny sport? Czy dobrze, że promuje rywalizację? Jak rozładowuje agresję i frustrację młodzieży? Bo gdzieś przecież trzeba się rozładować.

Zmiana modelu edukacji historycznej warunkowana jest przez digitalizację i szeroką dostępność historycznych zasobów edukacyjnych. Ale wypracowanie i stosowanie licznych strategii wykorzystania narzędzi cyfrowych i internetu w edukacji historycznej nie jest dla mnie jeszcze podstawą do mówienia o zwrocie cyfrowym.

Polska edukacja nie ma ostatnio najlepszej prasy. Za drzwiami szkoły czeka pilotaż projektu Cyfrowej Szkoły, który ma przynieść technologiczną rewolucję. Jednocześnie - słychać, że ta sama szkoła nie uczy kreatywności, samodzielnego myślenia i współdziałania. I przygotowuje do studiów ludzi, którzy potem nie są w stanie sprostać wymaganiom rynku pracy. Z jednej strony mówi się o tym, że szkoła przygotowuje tylko do zaliczania testów a z drugiej, że w rankingach, na tle innych krajów, nie jest z polską edukacją aż tak źle.

Popularność kierunków ścisłych i technicznych jest faktem: politechniki są już bardziej oblegane od uniwersytetów. Jakie są oczekiwania studentów kierunków ścisłych, czy udaje się je spełnić, jak oceniają swoje uczelnie i perspektywy na rynku pracy, co różni ich od kolegów z innych kierunków? Badania ‘Barometr edukacyjny Bayer’ wpisują się w trwającą obecnie publiczną debatę.

Jak świat długi i szeroki trwa debata o wyzwaniach edukacji. Słyszymy, że problemy szkoły wynikają z biedy, z dysfunkcyjnych rodzin czy z niechęci władz do dobrego zadbania o szkoły. Z drugiej strony mówi się, że szkoła stanie na nogi dopiero, gdy zaczerpnie z biznesu nastawienie  na dynamiczny rozwój, kreatywność, produktywność i mierzalność wyników. Mimo że powyższe stwierdzenia kojarzą się z naszymi polskimi zmaganiami o lepszą szkolę, to równie gorąco są one dyskutowane od Nowego Jorku aż po New Delhi.