Przez długie dziesięciolecia żyliśmy w dogmacie nieustannego wzrostu gospodarczego i kulcie PKB. Wzrost gospodarczy był i jeszcze jest (choć w coraz słabszym stopniu) miernikiem rozwoju. Na nim skupia się uwaga społeczna i gospodarcza. Przy rosnącej wydajności trudno ciągle zwiększać PKB. Bo jednocześnie nie chcemy bezrobocia, wiec pozostaje nam... coraz więcej i więcej konsumować. Dla przemysłu najwygodniejsze są towary jednorazowego użytku i bardzo krótkim okresie użytkowania. Nie warto niczego naprawiać tylko wyrzucać i kupować nowe. Stąd bardzo krótkie terminy gwarancji. W rezultacie mimo wzrostu wydajności pracy... pracujemy długo i wytwarzamy ogromne ilości śmieci.

Od dawna wiemy, że współczesne media silnie oddziałują na człowieka. Postawmy pytanie: „co one mogą z nami zrobić?”, jak wpływają na nasze myślenie i działanie. Tworzymy rozmaite narzędzia medialne, cyfrowe, ale te – jak się okazuje – także kształtują nas. Można powiedzieć, że nowoczesne technologie mogą być jak lekarstwo – leczą, pomagają rozwiązać wiele naszych problemów, ale mogą mieć też skutki uboczne. Potrzebujemy więcej refleksji o życiu w świecie cyfrowym, a także więcej edukacji medialnej, dla młodych i dorosłych.

O kompetencjach przyszłości w kontekście edukacji szkolnej napisano i mówiono już wiele. Co jakiś czas pojawiają się nowe opracowania eksperckie i nowe propozycje. Nauczyciele na pewno o niektórych słyszeli, choćby tym opracowanym przez instytucje europejskie (kompetencje kluczowe). Pytanie, czy na pewno ucząc młodych ludzi staramy się patrzeć w przyszłość.

Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny zaprasza uczniów szkół ponadpodstawowych do wzięcia udziału w Olimpiadzie Wiedzy o Filmie i Komunikacji Społecznej. Do wygrania roczne stypendium na Warszawskiej Szkole Filmowej, indeksy na uczelnie w całej Polsce oraz akredytacje na festiwale filmowe. Rejestracja na edycję 2019/2020 rusza 2 września i potrwa do 21 października 2019.

Wakacje. Dla niektórych czas błogiego lenistwa, dla innych wytężonej pracy. Która droga lepsza? To zależy tylko od tego, czego nam akurat trzeba. Tak się jednak składa, że dla mnie jedno przeplata się z drugim. Ot, taka przygoda!

Prawdopodobnie niejeden rodzic ma na koncie podobną (tytułową) wypowiedź (o nauczycielach nie wspominając). Dziecko „przyłapane” na oglądaniu filmów w YouTube niemal zawsze obdarzane jest jakimś komentarzem troskliwego dorosłego opiekuna. Niektórzy niestety ograniczą się do takiego komentarza i tyle. A lepiej byłoby zainteresować się tym, co oglądają nasze dzieci, porozmawiać, a potem dopiero zwracać uwagę czy ustalać „limity”. Bo wszyscy oglądamy w sieci coraz więcej, także dorośli – i to jest trend globalny.