Trwa dziewięć miesięcy, a już w trzecim tygodniu mdli. W ciąży jednak, oprócz mdłości, w końcu czujesz te kopnięcia od środka, słyszysz to bicie serca przez stetoskop i wreszcie, na końcu, jest nowy człowiek. A w szkole - rodzi się nowy człowiek?

Szkoła powinna wykształcić dzieci, potem młodzież. A my, nauczyciele powinniśmy przekazać im wiedzę, przygotować do egzaminów, testów, matury. Jednym słowem do życia. Taka sobie niby oczywista oczywistość.

Aleksandra Pezda ogłosiła swoją książką koniec ery kredy, a ostatnia książka dr Marzeny Żylińskiej „Neurodydaktyka. Nauczanie i uczenie się przyjazne mózgowi” jest początkiem budowy nowego modelu edukacji. Poddając krytyce tkwiący w feudalnych strukturach system, przedstawia powody, dla których szkoła musi się zmienić. Obie prace dokonują zmiany w myśleniu o uczeniu się i nauczaniu. Zmieniają świadomość kreując nowy paradygmat edukacji.

Czy e-podręcznik zmieni naszą szkołę? Jedno jest pewne - bezpłatny, powszechnie dostępny, w pełni interaktywny i multimedialny wpłynie na wzrost wykorzystania w szkole mobilnej technologii. W naturalny sposób wymusi stosowanie jej w edukacji. Jak wpisze się w model dydaktyczny dzisiejszej szkoły?

Żadne dziecko – idąc do szkoły, nie planuje, że zostanie „złym uczniem” lub „dzieckiem z trudnościami w uczeniu się”... Każde chciałoby mieć dobre oceny, dostawać pochwały i nagrody. Niestety zaledwie 15-20% dzieci w przeciętnej klasie szkolnej uzyskuje opinię ucznia bardzo dobrego. Taki wynik powinien wywoływać refleksję odnośnie „edukacyjnej straty”, zagrożenia wykluczeniem społecznym i słabym efektem wyrównywania szans w szkole.

Po symbolicznym końcu epoki kredy, który trzy lata temu swoją książką ogłosiła Aleksandra Pezda, nastąpiła era cyfrowej szkoły, a na jej użytek próbuje się zdefiniować nie tylko profil kompetencyjny „cyfrowego nauczyciela” i nowy model dydaktyczny, ale także pojęcie samego podręcznika. Brakuje jednak s y s t e m o w e g o podejścia w tworzeniu nowego modelu edukacji. Wielu zadaje sobie dziś pytanie, jak powinna wyglądać edukacja w świecie „płynnej nowoczesności”?