Uczestnictwo dorosłych Polaków (25-64 lat) w różnych formach kształcenia formalnego i nieformalnego jest bardzo niskie. Z danych Eurostatu (Europejskiego Urzędu Statystycznego) wynika, że dokształca się tylko 4,5% osób w tej grupie wiekowej[1]. Za nami są tylko takie kraje UE, jak Słowacja, Węgry, Grecja, Chorwacja, Rumunia. Komisja Europejska przekonuje, że władze publiczne w krajach UE powinny podjąć szerzej zakrojone działania na rzecz rozwoju umiejętności osób dorosłych.

Wyobraźmy sobie taki scenariusz – idziemy na spotkanie do szkoły podstawowej, do której rozważamy posłać naszego sześcio- lub siedmiolatka. Jeśli mieszkamy w pobliżu, pewnie widzimy przychodzące do szkoły, wychodzące i bawiące się wokół szkoły dzieci, więc coś tam wiemy o tej szkole, ale tylko trochę. Czego zatem powinniśmy się spodziewać, jeśli już przekroczymy drzwi wejściowe? Ano odrobiny ciepłego przyjęcia – wszak dla większości rodziców jest to pierwszy kontakt ze szkołą.

Z dużym wyprzedzeniem oficjalnie zapowiadamy konferencję INSPIR@CJE 2014 – jak uczynić polską szkołę jeszcze lepszą?, która odbędzie się w dniach 3-4 lipca (pierwszy tydzień wakacji) w Bibliotece Narodowej w Warszawie. Blisko trzystu innowacyjnych nauczycieli i edukatorów ze szkół i instytucji edukacyjnych z całej Polski spotyka się, aby się dzielić wiedzą na temat nowoczesnej i interaktywnej edukacji z wykorzystaniem najnowszych innowacji dydaktycznych.

Świat mediów cyfrowych szybko ewoluuje i w coraz większym stopniu wpływa na świat kultury oraz edukację. Edukatorzy i animatorzy powinni przygotować się na zmiany uważa dr Grzegorz Stunża, autor nowej e-książki pt. „Edukacja kulturalna i medialna. Nowe trendy i wyzwania“. Prezentujemy jedną z przeprowadzonych rozmów – z Agnieszką Bilską, nauczycielką języka angielskiego w ZSO nr 10 w Gliwicach, członkinią Superbelfrzy RP i zwolenniczką szerokiego wykorzystania gier w edukacji.

Polskie dzieci badane są dziś narzędziami nawet sprzed pół wieku. Dlatego Instytut Badań Edukacyjnych zaplanował cykl spotkań z pracownikami poradni psychologiczno-pedagogicznych, podczas których omawiany będzie sposób postępowania przy opiniowaniu sprawy rozpoczęcia spełniania obowiązku szkolnego przez dziecko z uwzględnieniem konieczności współdziałania poradni ze szkołami podstawowymi.

Właściwie to tytuł miał brzmieć: Oświata zheblowana. Ale to nowotwór językowy. Niestety - adekwatny dla omawianego zjawiska. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych wieku XX. cichutko, po kątach mówiono: urawniłowka, glajchszachtowanie. Niektórzy jeszcze dobitniej się wyrażali: Może być g…, byle równo. Czterdzieści lat temu studia wyższe kończyło kilka razy mniej osób, a maturę zdawało cztery razy mniej uczniów niż obecnie.