Rola nauczyciela XXI wieku nie może polegać jedynie na przekazywaniu wiedzy. Jeśli rzeczywiście zakładamy, że w szkole się uczymy, a nie zakuwamy w duchu 3xZ, to coraz większe znaczenie ma tworzenie szczególnej relacji między uczniem i nauczycielem: wspieranie ucznia w rozwoju, bycie przewodnikiem, podpowiadanie możliwych najlepszych rozwiązań. Skoro tak, to warto więcej dowiedzieć się o tutoringu.
Na rynku wydawniczym ukazała się niedawno książka Adrianny Sarnat-Ciastko pt. „Tutoring w polskiej szkole”. Książka jest unikatową na rynku wydawniczym prezentacją rozwoju tutoringu w polskim systemie oświaty, będącego nową metodą , traktowaną jako swoista alternatywa dla wychowawstwa klasowego.
Autorka, nauczyciel akademicki w Zakładzie Pedagogiki Społecznej i Terapii Pedagogicznej Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie, przedstawia zestawienie treści porządkujących dotychczasową wiedzę o tutoringu, ze wskazaniem oryginalnych korzeni metody oraz polskiego jej wykorzystania. Obok tego wskazuje na skalę obecnego zastosowania tej metody w polskiej szkole, procedurę jej wdrażania, jak również możliwą przyszłość tutoringu.
Książka uzupełniona jest opisem efektów stosowania tutoring u dla nauczyciela i ucznia, co zostało wykazane za pomocą badań porównawczych w grupie ponad 600 osób stosujących i nie stosujących tę metodę. Całość publikacji stanowi zatem kompletne źródło wiedzy dla praktyków i teoretyków, którzy szukają inspiracji do własnej działalności dydaktycznej i badawczej.
W publikacji zaprezentowano różne formy tutoringu (szkolny, rówieśniczy, rodzinny czy nauczycieli), zaś rozwój metody tutoringu przedstawiony został na przykładzie doświadczeń Autorskich Liceów Artystycznych i Akademickich (ALA).
Notka o publikacji:
Adrianna Sarnat-Ciastko, „Tutoring w polskiej szkole”,
Wydawnictwo Difin, 2015, ISBN: 978-83-7930-936-8
Ostatnie komentarze
dziękuję za brak ironii, choć w ostatnich słowach jeszcze nutka się przebija. Pozosta...