Projektowanie nowej przestrzeni edukacyjnej (nowe budynki, ale i przebudowa starszych) jest wielkim wyzwaniem dla projektantów i samych instytucji edukacyjnych. Trzeba mieć świadomość tego, że zaproponowane rozwiązania mają pozwolić placówce edukacyjnej w danej społeczności lokalnej kształcić młodzież (w warunkach szybkiego rozwoju cywilizacyjnego) przez kilka dekad naprzód.

Szkoły nie są instytucjami zawieszonymi w próżni społecznej, lecz są silnie osadzone w lokalnej społeczności. Nie mogą odwracać się od nich tłumacząc się koniecznością realizacji programu nauczania. W biznesie popularne stało się określanie firm aktywnych prospołecznie jako „społecznie odpowiedzialnych”. Czy w podobny sposób nie powinniśmy zacząć definiować misji szkoły? Czy tylko misja kształcenia jest ważna, czy także relacje szkoły, nauczycieli, uczniów z najbliższym otoczeniem.

List minister Joanny Kluzik-Rostkowskiej przypominający o obowiązku zapewnienia przez szkoły opieki nad dziećmi w czasie przedświątecznym wywołał wielką burzę w środowisku nauczycielskim i w mediach społecznościowych. W wielu przypadkach górę w wypowiedziach wzięły emocje. Warto tak wywołaną dyskusję na temat zawodu nauczyciela w Polsce zamienić na poważną debatę i w końcu przyjrzeć się codziennej praktyce szkolnej i ewentualnym brakom lub niejasnościom w regulacjach prawnych.

Szkoła musi dziś w większym stopniu rozwijać kompetencje społeczne uczniów niż tylko przekazywać wiedzę i informacje. To wymaga innego podejścia do ucznia, choć w obecnym systemie jest to nieraz trudne do realizacji – mówił podczas wizyty w MEN prof. Gerald Hüther - wybitny neurobiolog z Uniwersytetu w Getyndze, zajmujący się badaniem mózgu i procesów uczenia się, a także przenoszeniem tej wiedzy na obszar edukacji.

Jest droższe, wymaga pozyskania nowych kwalifikacji przez nauczycieli, zmiany myślenia przez uczniów oraz na dobre zrywa ze „starą szkołą”. Dlaczego zatem kształcenie modułowe w obszarze szkolnictwa zawodowego staje się coraz popularniejsze?

Być może jesteśmy w polskiej oświacie ciągle jeszcze zbyt skoncentrowani na „własnym” podwórku. Stosunkowo mało polskich szkół podejmuje współpracę ze szkołami w innych krajach Unii Europejskiej. A korzyści z tej współpracy są nieocenione – pozwalają między innymi porównać praktykę i pomysły na codzienną pracę, odświeżyć metody pracy, rozwijać kompetencje komunikacyjne uczniów w środowisku międzynarodowym. Współpracować warto, a stosunkowo łatwo też zrobić ten pierwszy krok.