We wtorek 21 października 2008 r. odbędzie się pierwsze z, miejmy nadzieję bardzo długiego, cyklu spotkań ze znakomitymi światowej klasy ekspertami, których wiedza i doświadczenie mogą być z pożytkiem wykorzystane na potrzeby rozwoju polskiej edukacji. Będziemy mieli okazję wysłuchać Jacka Nashera (system demonstrowania kompetencji) i Lindella Smitha (uczenie się przez emocje). Gorąco polecam, bo ciągle mało jest w naszym kraju wydarzeń, w których moglibyśmy posłuchać ciekawych propozycji z obszaru edukacji.

W ostatnich tygodniach mnożą się doniesienia, że coraz więcej szkół w Polsce chce wprowadzać zakaz używania komórek na terenie szkoły, nie tylko na lekcji, ale i podczas przerw. Ostatnio, wg. portalu Eduinfo, kilka krakowskich szkół zadeklarowało chęć wpisania takiego zapisu do swoich statutów.
Wiele jest bezsensownych pomysłów w naszej polskiej edukacji, ale ten z pewnością można zaliczyć do czołówki absurdów. Przypomnijmy, że uwstecznieniem edukacji było już rozporządzenie wydane w lutym 2007 r. przez Najwyższego Wszechpolskiego Edukatora Romana Giertycha, które zakazywało używania telefonów i innych urządzeń elektronicznych podczas lekcji, czyli zatem także: komputerów, telewizorów, rzutników i projektorów, radia, zegarków elektronicznych na baterię, a nawet oświetlenia w klasie :-) - Minister chciał nam zafundować powrót do tak ulubionych przez niego mroków XIX wieku. Teraz szkoły chcą iść o krok dalej (wstecz)...

W związku ze Świętem Edukacji Narodowej redakcja EDUNEWS.PL życzy polskim nauczycielom:
- więcej otwartości na zmiany – nie można trzymać się kurczowo systemu edukacji, który wymyślono w XIX wieku i który w dzisiejszym zglobalizowanym, cyfrowym świecie prowadzi do edukacyjnego skansenu, a nie do nowoczesnej edukacji;
- więcej wiary w umiejętności uczniów – oni wiele potrafią, trzeba tylko stworzyć im możliwości do pracy w preferowany przez nich sposób;
- więcej kreatywności – pozwólcie uczniom tworzyć, a nie odtwarzać. Dlaczego nie zadacie im pracy domowej do wykonania z wykorzystaniem internetu, telefonu komórkowego, aparatu cyfrowego, iPoda, cyfrowego dyktafonu, czy innych urządzeń, z którymi Wasi uczniowie są świetnie obeznani;
- więcej innowacji – może to, że uczniowie są znudzeni, nie słuchają, tracą zainteresowanie po kilku minutach waszej lekcji, wynika wyłącznie z niewłaściwie dobranych metod? Wykorzystajcie różne formy pracy – macie do dyspozycji urządzenia, o jakich nie śniło się nawet waszym nauczycielom. Skorzystajcie z nich;
- więcej odwagi w korzystaniu z nowych technologii edukacyjnych – nawet jeśli nie potraficie – nie bójcie się poprosić uczniów o pomoc – korzyści będą obopólne. Oni – bo zobaczą, że w edukacji można korzystać z narzędzi, które są im świetnie znane; wy – bo nauczycie się w ten sposób czegoś nowego od swoich uczniów;
- więcej inicjatywy – polskiej edukacji nie zmienią urzędnicy Ministerstwa Edukacji Narodowej. Prawdziwej zmiany i modernizacji edukacji możecie dokonać tylko wy, własnymi siłami. Jeżeli chcecie zmiany – musicie się stowarzyszać i głośno mówić o tym, jak chcecie zmieniać szkołę, poprawiać jakość nauczania, wprowadzać  nowoczesne metody pracy. Postarajcie się przy tym zdobyć poparcie i uczniów i ich rodziców. To jest recepta na Wasz i szkoły sukces.
Życzymy Wam powodzenia i będziemy Was wspierać w tych działaniach.

Współczesny młody człowiek znajduje się w nieustannym ruchu. Lubi mieć kontakt ze swoją ulubioną muzyką gdziekolwiek się znajduje, przeglądać zasoby informacyjne Internetu między rozmaitymi zajęciami, robić zdjęcia swoim telefonem gdy zauważy coś ciekawego, uczyć się w dowolnym miejscu. Mobilność studentów to nie tylko wymiar studiów na uczelniach zagranicznych, ale też cała filozofia aktywnego życia.

Jeszcze kilkaset lat temu świat młodego człowieka zawężał się do miejsca, w którym mieszkał oraz sąsiednich miejscowości, zaś dwoma podstawowymi dla niego formami zwiedzania były udział w wyprawach wojennych i ewentualnie studia na zagranicznych uniwersytetach. Dzięki nowym technologiom i globalizacji świat nieustannie poszerza się, mamy coraz łatwiejszy dostęp do miejsc, które dla poprzednich pokoleń były po prostu nieosiągalne. Można nawet powiedzieć, że cały świat stoi przed studentami otworem - wystarczy trochę pomysłowości i przedsiębiorczości, aby realizować swoje marzenia. Dalekie podróże, studia na uczelniach za granicą, przyjaźnie i korespondowanie ze znajomymi mieszkającymi na innych kontynentach, poznawanie rozmaitych zakątków świata i kultur przez Internet, filmy, podcasty, nauka dowolnych języków obcych – stały się dzięki komputerom bardzo łatwe.

Współczesny student potrzebuje zatem dobrego narzędzia, aby mógł w pełni czerpać korzyści z bycia obywatelem realnego i cyfrowego świata. Potrzebuje lekkiego i wydajnego komputera, w którym będzie mógł przechowywać pewną część swojego życia i potężne zasoby wiedzy, których będzie mógł używać na co dzień. Ponieważ zazwyczaj też dużo podróżuje – potrzebuje laptopa, dzięki któremu będzie mógł łączyć się ze światem w każdym miejscu.

Przeglądając modele laptopów w sklepie można doznać oszołomienia. Kilkaset modeli dostępnych jest bez większego wysiłku – wystarczy odwiedzić kilka sklepów z elektroniką lub spędzić kilkadziesiąt minut w Internecie przeglądając oferty e-sklepów. Po pewnym czasie odczujemy ból głowy albo nawet zniechęcenie, bo zbyt wiele modeli będzie nam się podobało na pierwszy rzut oka. Stylowe HP, „satelitarne“ Toshiby, kanciaste Fujitsu, Asusy, eleganckie Sony VAIO i jeszcze cała masa laptopów mniej znanych marek. Całe regały uginające się od sprzętu. Etykiety i reklamówki zachwalające ich zalety i funkcjonalności. Sprzedawcy, którzy nie potrafią się zdecydować, który z nich jest lepszy, a przy prostych pytaniach potrafią się zagubić lub udzielić wymijającej odpowiedzi. No to co wybrać? A czy zwróciliście uwagę, że komputery Apple zazwyczaj stoją w innym miejscu? Dlaczego? Czy dlatego, że nie pasują do innych? Warto to sprawdzić.

Choć dzisiaj Dzień Edukacji Narodowej, wielka „pompa“ i nagrody za ciężką pracę dla nauczycieli, to ten wpis będzie o czymś innym - co jest na pierwszy rzut oka oderwane od licznych uroczystości i apeli, w których uczestniczą dziś uczniowie, urzędnicy oświatowi i nauczyciele. Otóż na świecie na dziś zaplanowano – widocznie nie wzięto pod uwagę polskiej specyfiki – Dzień Otwartego Dostępu do Zasobów Wiedzy, czyli Open Access Day.

Aby sprawdzić, czy na pewno rok szkolny się rozpoczął, wpisałem dziś do wyszukiwarki Google „nowy rok szkolny” i wszedłem do pierwszej informacji na liście... Cytuję więc za gazeta.pl/edukacja: „Początek roku szkolnego zawsze oznacza zmiany w stosunku do lat poprzednich. W tym roku zarówno rodzice, uczniowie jak i nauczyciele nie będą narzekać na stagnację. Tak wielu zmian nie było od dawna (to się ucieszyłem, bo to dowód, że coś się zmienia w polskiej edukacji). Zmiany, zmiany, zmiany... Nowy rok szkolny witamy z nowym ministrem edukacji, prof. Ryszardem Legutko. Zastąpił on Romana Giertycha, który sprawił, że w jego resorcie temperatura zawsze była gorąca. Czy i jakie niespodzianki szykuje nam nowy minister? Pierwsza i najważniejsza zmiana dotyczy podręczników szkolnych.” Bez obaw, to już było i miejmy nadzieję, że ci Panowie już nigdy nie wrócą do koszmarnego eksperymentowania z polską edukacją. Moja próba wyszukiwawcza jest jedynie potwierdzeniem, że edukacyjna część portalu Gazeta.pl ma trwałe pozycjonowanie, skoro w wyszukiwarce wyskakuje jako pierwsza wiadomość z 3.09.2007. Druga z kolei informacja w wyszukiwarce – brawo Onet.pl – już wyraźnie potwierdzała, że rok szkolny się rozpoczyna 1 września 2008 r. i że będzie bez mundurków, wprowadzanych na siłę (chyba tylko z celem wsparcia polskiego przemysłu włókienniczego) przez ww. Panów ministrów.

 

 

 

No to nowy rok szkolny rozpoczęty. Z mocnym akcentem nauczycieli w stylu dajcie kasę, bo nam się przecież należy... I oczywiście wszechobecnymi związkowcami z NSZZ, ZNP i OPZZ, którzy usilnie starają się zaistnieć w mediach ze swoimi postulatami nie z tej epoki. Nie warto o tym pisać. Chciałem o czymś innym. Wydaje mi się, że znajdujemy się obecnie w bardzo ciekawym momencie. W tym roku zadecydują się losy polskiego systemu edukacji i to, czy będzie on w stanie ewoluować w stronę systemów najlepiej dopasowanych do wyzwań współczesnego świata. W planach prac rządu na II połowę 2008 r. wymienionych jest kilka ważnych tematów, ale wśród nich moim zdaniem jeden jest kluczowy. I to wcale nie obniżenie obowiązku szkolnego do wieku 6 lat. Ani nie powszechne wychowanie przedszkolne dla 5 latków. Dla polskich uczniów i ich rodziców kluczowy moim zdaniem będzie program „Nowe Technologie Edukacji” – plan działań rządu na lata 2009-2011 dotyczący nauczania dzieci i młodzieży w zakresie funkcjonowania w społeczeństwie informacyjnym (swoją drogą dość tajemniczy, bo nie ma o nim zbyt wiele informacji na stronach MEN). Wprowadzenie nowych technologii w nauczaniu powszechnym zadecyduje, czy będziemy mieć do czynienia z czymś jakościowo nowym, czy w dalszym ciągu ze stagnacją polskiej edukacji. To jest to coś nowego, na co od dawna czekam.