Dixit w edukacji szkolnej

fot. Dixit - Marlena Kowalska

Typografia
  • Smaller Small Medium Big Bigger
  • Default Helvetica Segoe Georgia Times

Pomocą dydaktyczną, która intryguje i która niesie ogrom możliwości edukacyjnych niewątpliwie są karty z gry Dixit. Kiedy pojawiają się na lekcjach, uczniowie zazwyczaj wstrzymują oddech. Wiedzą, że lekcja będzie pełna niespodzianek. Bo Dixit to jedna niewiadoma. Piękne, bajkowe, pełne symbolicznych znaczeń karty sprawiają, że tylko od naszej wyobraźni zależy, co stanie się podczas zajęć. Gra skojarzeń to oczywiście podstawa wspólnej zabawy. Jedna lekcja z tymi kartami zazwyczaj pozostawia wśród uczniów niedosyt.

Dlatego warto, by Dixit zagościł nieco dłużej na lekcjach i stał się fundamentem projektu edukacyjnego.

W związku z tym mam taką propozycję na ten rok szkolny – gra Karta Ci (pod)powie… i kilka zasad:

1. Uczniowie pracują indywidualnie.

2. Każdy tworzy dokument w chmurze (Google), by łatwy dostęp do opowieści mieli wszyscy uczniowie.

3. W każdym miesiącu są losowane trzy karty, które stają się bazą fabuły (te same dla wszystkich w klasie).

4. Zarys pracy powstaje w czasie lekcji, w domu opowieść jest doskonalona.

W ciągu sześciu miesięcy uczniowie tworzą logicznie ze sobą połączone odcinki opowieści, zawierając w nich konkretne formy wypowiedzi:

  • listopad – opis miejsca
  • grudzień – zaproszenie
  • styczeń – charakterystyka
  • luty – przepis
  • marzec – recenzja
  • kwiecień – streszczenie

5. Każdy napisany odcinek podlega ocenie koleżeńskiej i samoocenie (uczniowie piszą komentarze w dokumencie).

6. Szczególną uwagę uczniowie zwracają nie tylko na poprawność merytoryczną, ale przede wszystkim językową, ortograficzną i interpunkcyjną – wzajemnie wskazują sobie, które fragmenty powinny być poprawione.

7. Na zakończenie działań projektowych zostaną wybrane najbardziej intrygujące opowieści, a uczniowie umotywują swoje wybory.

Taki długotrwały kontakt z kartami z pewnością przyczyni się do rozwijania uczniowskiej wyobraźni, kreatywnego myślenia oraz kształcenia umiejętności typowo polonistycznych, zatem – miłego tworzenia.


Notka o autorce: Marlena Kowalska – nauczyciel języka polskiego w Katolickiej Szkole Podstawowej im. Św. Jana Bosko w Piotrkowie Trybunalskim, autorka bloga szkoła inaczej – widziane oczami nauczyciela… Niniejszy tekst ukazał się w blogu Superbelfrów i został nieznacznie zmieniony przez Marcina Polaka. Licencja CC-BY-SA (nie dotyczy zdjęć).

 

Jesteśmy na facebooku

fb

Ostatnie komentarze

Magda napisał/a komentarz do STEAM w praktyce w szkole ponadpodstawowej
Takie metody to się stosowało na zajęciach ZPT i cały czas stosuje się przy nauce zawodu.
Nauczyciel napisał/a komentarz do „Sieciaki” i niebezpieczne kontakty online
Popieram takie inicjatywy. Trzeba edukować rodziców i dzieci, ale coraz ciężej uciec z sieci...
Jest koniec roku i chętnie dajemy się ponieść iluzji że od nowego roku szkolnego wszystko będzie lep...
Piotr napisał/a komentarz do EjAj z lodówki
Mam podobne przemyślenia, ciekawe czy to nadmuchana bańka ;)
W sprawie wf mam inna uwagę. Wf to przedmiot specyficzny. Nauczyciele wf nie pracują w domu, ich obo...
Bardzo ciekawe i trafne spostrzeżenia, widać dobre analityczne podejście i obiektywność. Warto, aby ...
Zaufanie uczniów i nauczycieli w szkole wymaga także zaufania władz do nauczycieli - czyli tworzenia...

E-booki dla nauczycieli

Polecamy dwa e-booki dydaktyczne z serii Think!
Metoda Webquest - poradnik dla nauczycieli
Technologie są dla dzieci - e-poradnik dla nauczycieli wczesnoszkolnych z dziesiątkami podpowiedzi, jak używać technologii w klasie