Faktem jest, że zamiłowania czytelnicze dzieci powinny być rozwijane w domu rodzinnym, od najmłodszych lat. Nie wyobrażamy sobie życia maluszka bez książeczek do oglądania. Sprawia nam radość, gdy dziecko wskazuje na ilustracjach przedmioty, zwierzęta, gdy naśladuje odgłosy zwierząt, pojazdów. Cieszy nas, gdy zaczyna przeliczać elementy zbioru pokazanego w książeczce, gdy potrafi nazwać literki lub sylaby. W wielu rodzinach dziecko doświadcza rytuału codziennego czytania bajek, książek przed snem i faktem jest, że dzieci tego pragną potrzebują i chętnie słuchają.
Potem przychodzi czas przedszkola. Dzieci samodzielnie zaczynają czytać, sięgając po książeczki, które są w zasięgu ręki lub które im zaoferujemy. Codziennym przedszkolnym rytuałem jest czytanie przez nauczycielki przedszkola książeczek w czasie leżakowania czy w chwilach relaksu.
I zaczyna się szkoła. Rodzice, coraz rzadziej czytają dzieciom, bo przecież ich pociechy potrafią już składać literki i powinny doskonalić technikę czytania. A w szkole zaczyna się techniczne traktowanie czytania, bo trzeba nauczyć czytać płynnie oraz ze zrozumieniem.
Organizacja pracy w edukacji wczesnoszkolnej oparta na systemie lekcyjnym (45 minutowe lekcje), tradycyjne ustawienie ławek (brak swobodnej przestrzeni na spotkanie w kręgu) lub inne niedogodności (brak czasu) sprawiają, że czytanie w klasie nie jest tak powszechne, jak być powinno.
Dlatego warto sięgać do sprawdzonych sposobów na motywowanie do czytania i rozwijania czytelnictwa w klasie, wypracowanych w ramach współpracy nauczycieli. Należą do nich projekty eTwinning "Czytanki dla Hanki" (prezentowany na Inspiracjach Wczesnoszkolnych kilka lat wcześniej) oraz "Przystanek Czytankowo".
Projekt przeznaczony był dla uczniów klas I-III polegający na wymianie książek do głośnego, wspólnego czytania w klasie. Klasy przesyłały sobie ciekawe książki według utworzonej listy. Po miesiącu od otrzymania lektury należało umieścić relację z czytania, pracę nad tematyką oraz zamieścić jedną recenzję. Książki mogły pochodzić ze spisu lektur proponowanych przez MEN, lub ze zbiorów własnych uczniów i nauczycieli. Książki musiały mieć dużą wartość wychowawczą i być dobrane do wieku oraz zainteresowań odbiorców.
I była to niezwykła przygoda. Chwile czytania w klasie były czymś naturalnym. Mali uczniowie uczyli się koncentracji uwagi, uważności oraz aktywnego słuchania. Dzieliły refleksjami, chętnie recenzowali książki wypowiadając się do kamery. Wykonali wiele ciekawych prac plastycznych. A w ich sercach już na zawsze pozostaną przygody książkowych bohaterów, wiele rozwijających emocji i mądrości, które uczą, jak żyć.
Po projekcie “Przystanek Czytankowo” dojrzałość czytelnicza bardzo wzrosła. Każde kolejne spotkanie z książką w klasie było czymś wyjątkowym, szczególnym i wartościowym przeżyciem edukacyjnym.
Zapraszam na moje wystąpienie podczas INSPIR@CJI WCZESNOSZKOLNYCH 2020 w Warszawie:
***
Organizatorami zorganizowanej w dniach 7-8 marca br. konferencji INSPIR@CJE WCZESNOSZKOLNE 2020 były:
Fundacja Rozwoju Społeczeństwa Wiedzy THINK!, Edunews.pl oraz Think Global sp. z o.o.
Partnerem merytorycznym była społeczność nauczycieli grupy Superbelfrzy RP i Superbelfrzy Mini.
Partnerami konferencji byli: Learnetic, Mentor, Nowa Szkoła, Fundacja Orange oraz Warszawskie Centrum Innowacji Edukacyjno-Społecznych i Szkoleń.
Partnerem medialnym konferencji był Głos Nauczycielski.
Notka o autorce: Beata Skrzypiec jest nauczycielką edukacji wczesnoszkolnej w ZSP w Piasku. Należy do grupy Superbelfrzy RP oraz Superbelfrzy MINI. E-twinnerka. Ekspert do spraw awansu zawodowego. Chętnie pracuje metodą projektu.
PRZECZYTAJ TAKŻE:
>> Czy przeczytaliście już lekturę?