Radość nawet z najprostszych rzeczy zależna jest od umiejętności patrzenia na nie. Tak jak piękno ukryte bywa w oku patrzącego, tak sposób doświadczania otaczającego świata zależy od osoby doświadczającej oraz od przyjętej przez nią hierarchii wartości. Trzeba wzbudzać w sobie świadomość otrzymywanego na co dzień dobra. Chociaż czasami bywa to naprawdę bardzo trudne, a nieraz trzeba mierzyć się z wieloma problemami i traumami.

Na 39 badanych krajów UE i OECD, Polska zajmuje 27. miejsce w rankingu dotyczącym zapewnienia dzieciom zdrowego środowiska do życia, podaje UNICEF w najnowszym raporcie. Raport został opracowany przez Centrum Badawcze UNICEF - Innocenti we Florencji.

Autentycznej zmiany nie można wygenerować odgórnie, zmiana rodzi się wewnątrz. Do zmiany można zainspirować (nauczyciela, ucznia, rodzica), ale nie można zmusić, to rodzi bunt i frustrację. A w najlepszym razie generuje pozorowane działania. Gotowość do zmiany rodzi się, tak sądzę, w dwóch przypadkach. Gdy jesteśmy niezadowoleni ze stanu obecnego i tu chcemy zapobiec frustracji, zniechęceniu lub przeciwnie, sprawy układają się idealnie, jest dobrze, dlatego mamy emocjonalną przestrzeń do szukania nowego i do rozwoju, w bezpiecznym środowisku.

Każda zmiana to proces, trwający czasami miesiącami (jeśli nie latami). Najważniejsze jest uświadomienie sobie swojej sytuacji, zrozumienie kontekstu, siebie oraz osób wokół. Dopiero wtedy możemy zacząć się zastanawiać, co chcemy zrobić i w jaki sposób osiągnąć cel.

Dobrostan to subiektywny stan, zależny od wielu czynników takich jak charakter danej osoby, stan ciała, ducha i umysłu, jej doświadczenie życiowe, przeżyte traumy, choroby i trudne sytuacje. W zależności od tych wszystkich czynników, dobrostanu będzie upatrywała w różnych elementach życia – pewne wydadzą jej się bardziej potrzebne, inne nieco mniej.

Dzieci mają w sobie ogromny potencjał. Jeśli damy im szansę się wykazać, potrafią czynić cuda. Potrzebują do tego poczucia bezpieczeństwa, akceptacji i wiary w siebie. To wszystko daje im metoda Design for Change. Chciałabym opowiedzieć Wam historię o drodze, jaką pokonali do tej pory moi uczniowie. To jeszcze nie koniec ich podróży - tu nie ma mety. Jedno wyzwanie pociąga za sobą kolejne - jak kostki domina. Tyle że kostki domina upadają, a moi uczniowie wznoszą się coraz wyżej.