Debata na temat polskiej edukacji budzi wielkie emocje wśród ekspertów, nauczycieli, rodziców, polityków (pisaliśmy wczoraj o zwiększonym zainteresowaniu mediów tym tematem). Spoglądając wstecz na historię reform, niejedna osoba zadaje sobie pytanie, czy przypadkiem nie kręcimy się w koło, nie znając celu, do którego zmierzamy.

Czy da się lubić wszystkie dzieci w klasie? Pewnie nie – uważa Rita Pierson, nauczycielka z 40-letnim stażem, zaproszona na konferencję TED, aby podzielić się swoim doświadczeniem w pracy z uczniami. Ale my, nauczyciele – nie możemy się do tego przyznać, musimy być dobrymi aktorami i budować świetne relacje z wszystkimi uczniami. Te relacje mają bowiem siłę zmieniania świata.

Poważne media zaczęły pisać więcej o polskiej szkole i edukacji. To ważny znak. Media masowe w większości przekazów nie przekazują pozytywnych wiadomości, bo to nudne i nie przyciąga uwagi odbiorców. „Bad news is good news“ – złe wiadomości to najlepsza pożywka dla dziennikarzy. Czy z polską szkołą jest już tak źle?

W dniach 10-11 czerwca 2013 r. w Warszawie odbędzie się 4. edycja Festiwalu Filmoteki Szkolnej – wydarzenia, podczas którego młodzież z całej Polski może wymienić się doświadczeniami nabytymi podczas realizacji projektów filmowych. To również niepowtarzalna okazja do spotkania z aktorami, reżyserami i krytykami filmowymi.

W swojej tak zwanej karierze zawodowej, czy raczej na drodze przystosowania naturalnego do zmiennych warunków pracy wypracowałem kilka ciekawych, jak się okazało po czasie, metod i narzędzi pracy edukacyjnej. Od początku mojej pracy w szkole starałem się sprostać wymogom jakie nakładali na mnie moi uczniowie, którzy będąc innym już pokoleniem sporą część swego życia spędzali w obcym dla mnie środowisku sieci Internet, i dla których codzienne obcowanie z mobilnymi urządzeniami telekomunikacyjnymi było i jest naturalnym zjawiskiem.

Gry angażują. Wie to każdy, kto spędził noc przy komputerze próbując kolejny raz bez powodzenia uratować życie Lary Croft. Gramy bo lubimy... Dla odmiany wiele z naszych codziennych zadań opiera się na tym, że robimy coś, czego nie lubimy, bo musimy. W tej kwestii nic nas nie różni od naszych uczniów... Jednak w tym przypadku można połączyć przyjemne z pożytecznym i mechanizmy z gier zaadoptować na potrzeby pracy dydaktycznej z naszymi uczniami. Możemy to sfinansować z własnego budżetu(!), z grantów pozyskanych z funduszy UE lub... zrobić to całkiem za darmo.