Dzisiejszy dzień to powinna być taka przerwa w codziennej pogoni za różnymi celami i wyzwaniami, które sobie ciągle stawiamy. Nie zawsze udaje się ten wyścig przerwać, ale chociaż spróbujmy. To dobry czas na refleksję, odkrycie, że po pierwsze nie jesteśmy sami – ktoś może jest nam bliski, a po drugie, że wiele możemy osiągnąć razem, jeśli odważymy się porozmawiać i otworzyć, a nawet poprosić o pomoc, czy choćby o życzliwość.

Lubię taki cytat: Musimy żeglować czasem z wiatrem, czasem pod wiatr, ale żeglować, nie dryfować ani stawać na kotwicy. Powiedział to Oliver Wendell Holmes, amerykański pisarz żyjący w XIX w. Słowa te idealnie pasują do szkoły, albo szerzej – do edukacji. W szczególności wykazują bliskie związki z koncepcją edukacji przez całe życie. Ta myśl Holmesa wydała mi się też dość dobra, aby zacząć od niej INSPIR@CJE WCZESNOSZKOLNE 2018.

Czas obchodów stulecia niepodległości Polski sprzyja manifestacji swoich uczuć patriotycznych, ale jeszcze lepiej, aby sprzyjał pewnej refleksji w odpowiedzi na pytanie quo vadis Polsko dalej? Ostatnie tygodnie po raz kolejny uwidoczniły nam, jak głębokie są podziały w polskim społeczeństwie, jak różne jest rozumienie takich pojęć jak wolność i demokracja. Polska edukacja ma zatem szczególne wyzwania wychowawcze. Umacnianie idei partnerstwa i współpracy, budowania dojrzałości obywatelskiej, odpowiedzialności za lokalną wspólnotę i wspólną Polskę, akceptacji różnorodności – to tylko niektóre z nich. Pisze o tym dr Jan Szomburg, inicjator Kongresu Obywatelskiego, w tekście specjalnie przygotowanym na 11.11.2018. Postanowiliśmy opublikować go w całości, ponieważ przesłanie tej wypowiedzi jest nam bliskie. Osobiście uważam, że jest także niezwykle istotne dla nauczycieli, teraz i jutro. Powinniśmy szukać nowych idei dla Niepodległej, których realizacja będzie umacniać, a nie dzielić nasze społeczeństwo i państwo. Zapraszam do lektury tego ważnego tekstu.

Taka wiadomość z przyszłości: „Witajcie, u nas wszystko dobrze ;-) Jeszcze w drodze. Do dobrej polskiej szkoły ciągle daleko. Nie wiemy, czy zmierzamy we właściwym kierunku. Jakoś to będzie.”

Narodził się 13 lutego, dokładnie dziesięć lat temu. Jako dziesięciolatek ma się dziś całkiem dobrze i stara się być na tyle aktywnym, aby pozostać zauważonym w wielu szkołach i na uczelniach… Bardzo ceni sobie swoją niezależność i pewną równowagę, której tak często brakuje w dyskusji o polskiej edukacji (i nie tylko w edukacji). Uwaga! Dostrzega, że w otaczającym świecie edukacji jest bardzo dużo dobrych wiadomości i nie straszy złymi (jak duże i bardzo duże media). Na pewno ma wielu sympatyków i przyjaciół, zwłaszcza wśród polskich nauczycieli...

Usiądziemy dziś w gronie najbliższych do suto zastawionych stołów, pojemy i zaczniemy rozmawiać. Na początku będzie o tematach przyjemnych, prostych i prozaicznych, ale po pewnym czasie zapewne zejdzie na tematy, które budzą wielkie emocje. Takich tematów mamy na pęczki. Dziś w zasadzie trudno już znaleźć takie, które nie budzą emocji. Ale czy umiemy (jeszcze) ze sobą rozmawiać?