Lubimy opowiadać historie i lubimy ich słuchać! Człowiek szuka różnych form przekazywania opowieści – od słowa pisanego i mówionego przez muzykę, film, obraz czy gry – planszowe i komputerowe. Z przyjemnością zanurza się w coraz to nowych historiach, ale też chętnie formułuje własne, od codziennych relacji z przebiegu dnia po tworzenie rodzinnych legend czy relacje wydarzeń, w których uczestniczył.

Zdalne nauczanie pokazało już chyba wszystkie swoje oblicza. Pracowaliśmy siedząc we własnych domach, ale również tak, że ktoś jest w domu, a ktoś w szkole. Zwykle, to uczniowie mieli komfort pozostania we własnych czterech ścianach, ostatnio jednak sytuacja się odwróciła. Co z tego wyniknęło? Sami zobaczcie.

Co zrobić, by fizyka była ciekawa? Według mnie należy pozwolić uczniom i uczennicom badać zjawiska zachodzące w otaczającym nas świecie oraz wzbudzić w nich chęć do przeprowadzania eksperymentów. Jednocześnie musimy pozwolić popełniać im błędy – przecież nie zawsze wszystko się udaje!

Ogromnie ucieszyłam się, gdy znalazłam artykuł demaskujący nauczanie hybrydowe. Nie mogłam uwierzyć, że do tej pory w literaturze edukacyjnej nie zajęto się tym tematem. Na początku pandemii czytałam artykuły na temat tego, jak można zorganizować nauczanie hybrydowe, brzmiało jak bajka: kamery, głośniki, sprzęt, podzielność uwagi itp., dla mnie niemożliwe do wykonania. Szczególnie było to bliskie science fiction, gdy dochodziły do mnie wiadomości o rwaniu połączeń, o braku kamer i głośników, o uczniach bez dostępu do komputera i internetowych połączeń. Dodatkowo byłam przekonana, że podział uwagi nauczyciela pomiędzy uczniami w obecnymi w klasie szkolnej i tymi, którzy łączą się przez komputer, jest po prostu niemożliwa. Szczególnie w świetle badań nad wielozadaniowością ludzi.

Któż z nas nie marzył o tym, by cofnąć się w czasie i przeżyć dobre chwile jeszcze raz lub uczestniczyć w ważnych wydarzeniach i móc skonfrontować posiadaną wiedzę z rzeczywistością. Ścieżka historyczna „Podróżnicy w czasie”, przeznaczona dla klas piątych, jest właśnie taką próbą – połączenia wyobraźni, marzeń z nauką programowania w Scratchu, obsługą mBotów i tworzeniem mini gier, w których wykorzystać będzie można nabytą wiedzę.

Drukarki 3D - dzięki programowi Laboratoria przyszłości - zagościły już w wielu szkołach w Polsce. Budzą fascynację uczniów, którzy zapewne nie mogą się doczekać, aż wydrukują swoje pierwsze projekty. Aby do tego doszło, nauczyciele muszą odpowiedzieć sobie na szereg pytań - od czego zacząć? Co trzeba wiedzieć o technikaliach? Jak wykorzystać ją w pracy z uczniami? Jakimi metodami pracować?